Over de helft...

12 november 2018 - Muizenberg, Zuid-Afrika

Hallo allemaal,

Bedankt voor de lieve berichtjes en reacties! Ik vind het erg leuk om te lezen!

Inmiddels zitten we al in de achtste week en daarmee zijn we over de helft van de tijd hier in Zuid-Afrika. . De tickets naar Oeganda zijn inmiddels geboekt en we vliegen 7 december. Dat betekent dat we nog maar drieënhalf weekend hebben hier in Zuid-Afrika. Wat mij betreft had het nog wel wat langer mogen duren, want er is hier nog van alles te zien! Het wordt wel steeds drukker, dus soms is het wel lastig om veel buiten de lessen om te doen. Doordeweeks zit je vast aan de lessen, je werktaken en local outreach en in het weekend moet je opdrachten maken en heb je soms ook werktaken. Ook ben je altijd afhankelijk van wat anderen willen doen, dus het is wel even goed plannen.

Maar gelukkig heb ik al veel moois gezien hier! Afgelopen zaterdag zijn we naar de Kirstenbosch Botanische Tuinen geweest. Dit zou de mooiste tuin in Afrika moeten zijn en het was inderdaad erg mooi. Na de tuinen hebben we Lion's head beklommen. Dit is een berg in Kaapstad waar je een heel mooi uitzicht hebt op Kaapstad, de Tafelberg en de zee. Ook is het een leuke wandeling. Het is niet een hele lange wandeling maar wel met een leuke afwisseling tussen wandelen en echt klimmen.Ook is het leuk dat je echt om de berg heen wandelt zodat je zowel de Tafelberg als de zee kan zien. Wij gingen laat in de midden zodat we de zonsondergang konden zien. En op de terugweg konden we Kaapstad verlicht zien. Zeker een aanrader, mocht je ooit in Kaapstad zijn!

Ook hebben we weer veel Local Outreach gedaan. De afgelopen tijd zijn er hier een paar grote branden geweest in de sloppenwijken. Woensdag ben ik met een groepje bij een lokale kerk gaan helpen om kledingpakketten samen te stellen voor de mensen die door de brand alles zijn kwijtgeraakt. En voor de Local Outreach op vrijdag ben ik naar één van de sloppenwijken gegaan. Zodra we aankwamen, kwamen er allemaal kinderen op ons die met ons mee wilden lopen. Ze wilden allemaal op onze rug of nek. Nadat we met wat mensen hadden gepraat, gingen we met de kinderen voetballen. Het was heel erg leuk om te doen, want je zag dat de kinderen echt plezier hadden. Voordat we de wedstrijd begonnen gingen we met de kinderen bidden en spraken we twee regels af: ''Moe nie mekaar seermaak nie'' en ''Nie vloek nie''. Afgelopen vrijdag gingen we naar een andere sloppenwijk om te luisteren naar de mensen met betrekking tot de brand. Voorafgaand hadden we een korte cursus gehad van een social worker over hoe we dit het best aan konden pakken. Onze taak was niet om voor de mensen te bidden of om over God te vertellen, maar puur om te luisteren naar hoe ze zich voelden. Zo konden zij de brand een beetje verwerken en lieten we ze merken dat we aan ze denken en dat ze belangrijk zijn. Het was best wel confronterend om hun verhalen te horen. Ik sprak met twee kinderen en een vrouw. De kinderen waren nog steeds bang en verdrietig omdat er door de brand veel onrust was. De vrouw maakte zich vooral erg zorgen over hoe haar gezin kan leven, nu ze van alles zijn kwijtgeraakt. We moesten eerst even wachten voordat we konden beginnen, maar toen kwamen er al snel weer kinderen naar ons toe. Ze vinden ons haar allemaal erg interessant, dus na een tijdje waren er vier meisjes mijn haar aan het vlechten. Ook hoorde ik dat ze Afrikaans praatten. Toen ik in het Nederlands terugpraatte, keken ze heel verbaasd en riepen ze: ''Ze praat Afrikaans!'' Dat blijft elke keer weer grappig.

Ook tijdens de lessen heb ik weer heel veel geleerd. De ene week ging het over het vader/moederhart van God. Tijdens deze week ging hielden we ons bezig met hoe God ons ziet. Ook hadden we deze week de Giving party. De sprekers zeiden op maandag dat we aan God moesten vragen wat voor kado we moesten geven en aan wie. Ik vond het best wel lastig, want ik kreeg niet echt een duidelijk antwoord. Toen ik besloot om dan maar geld te geven, schoot het ineens in me op; ik moest het schilderij wat ik de week ervoor had gekocht weggeven. Ook werd het duidelijk aan wie, maar ik snapte zelf niet zo goed waarom. Toen ik in de prayerroom (een kamer waar altijd zacht muziek op staaten waar je heen kan gaan als je 'stille tijd' wilt) vroeg waarom ik dit moest geven, kreeg ik weer niet echt een antwoord.... Ik schreef een brief voor bij het kado waarin ik vertelde wat ik zag als ik naar het schilderij keek en ook had ik er twee bijbelverzen bij geschreven en ook gaf ik er geld bij. En toen was het vrijdag... Ik gaf het kado en toen gebeurde er iets moois. Na de lunch kwam de vrouw naar me toe en zei ze dat het kado precies was wat ze nodig had. De avond daarvoor zag ze het allemaal even niet meer zitten. Als leiding van YWAM heb je geen inkomen en ben je dus afhankelijk van anderen en daar had ze het even moeilijk mee. De bijbelverzen (Mattheüs 6:26 en Filipenzen 4:6-7) gaven haar weer het vertrouwen in God en het geld kwam goed van pas voor de reparatie van haar auto wat ze al een tijd had uitgesteld. ''Wauw!" dacht ik en denk ik nog steeds. Het is zo mooi dat God precies weet wat iedereen nodig heeft en dat hij door ons kan werken wanneer we het zelf niet eens echt doorhebben!

De tweede week ging het over Discipleship - Walking with Jesus. We hadden een spreker die van alles had meegemaakt en dus veel verhalen met ons deelden waarin hij God had leren kennen. Wat ik erg mooi vond was dat hij ook verhalen vertelde waarin hij soms niks van God hoorde of er zelfs naast zat. Ook wees hij bij elk extreem verhaal naar Jezus en niet naar zichzelf. Hij was niet degene die alle bijzondere dingen deed, maar dat was Jezus door hem. Hieronder staan een paar van de vele punten die ik van zijn verhalen heb geleerd:

- Jezus is niet alleen blij als je trouw je bijbel leest of bidt. Hij geniet ook van andere dingen die je doet, die misschien niet belangrijk lijken. Hij wil alleen graag dat je Hem er bij betrekt.

- Vaak als je het gevoel hebt dat God je een opdracht geeft weet je niet 100% zeker of het echt God is. Soms vraagt hij ook dingen die eerst bijna onmogelijk of zinloos lijken. Toch mag je in die situaties dan op Zijn karakter vertrouwen in plaats van dat je het niet doet vanwege je eigen angsten of onzekerheden.

- Wij zijn soms druk bezig met ontdekken wat God van ons vraagt. Dat is goed, maar bij God gaat het er niet om wat je doet, maar meer dat je Hem steeds beter mag leren kennen in datgene wat je doet. Of alles helemaal goed uitpakt is niet het belangrijkste, het gaat er om dat je samen met God bent.

Nogmaals mocht je verder willen praten over één van de punten of wil je meer weten over waar we het in de lessen over hebben, stuur dan gerust een berichtje! Dat vind ik alleen maar leuk en ik vind het ook interessant om jullie mening over bepaalde dingen te horen!

De afgelopen weken was het prima weer maar niet heel warm. Komende week wordt het weer boven de 25 graden dus hoop ik dat we weer naar het strand kunnen en morgen hoop ik weer te gaan surfen! (Het is natuurlijk fijn dat het hier warm wordt, maar voor mijn gevoel klopt het nog steeds niet helemaal en zou het juist kouder moeten worden)

Dit was 'm weer voor deze keer!

Groetjes,

Mariek

''We love each other, because He first loved us.'' - 1 John 4:19

Foto’s

3 Reacties

  1. José Wassenaar:
    12 november 2018
    Prachtig weer om te lezen Mariek. Vooral je bijzondere verhaal over het schilderij, mooi om te ervaren dat God een plan met ons heeft! Een mooie tijd nog in Zuid-Afrika!
  2. Joey van Langen:
    13 november 2018
    Wat mooi dat je mag getuigen van onze God die ook vandaag de dag nog laat zien dat hij leeft door op wonderlijke wijze in mensenlevens te werken. Ik hoop dat je nog veel mag ervaren van Hem op je reis en dat mag blijven delen, daar en via je blog met ons.
  3. Koos Korsuize:
    14 november 2018
    Hallo Mariek,

    Kan natuurlijk niet je Blog lezen en geen respons geven.
    Goed om te lezen dat je daar je draai al helemaal gevonden hebt en dat je zo ook zulke bijzondere ervaringen kreeg met wat God in je leven wil en kan doen. Zeker niet eenvoudig om zo maar op anderen af te stappen en iets van de Boodschap over te dragen. En ook best lastig als je God om iets vraagt en niet direct een helder antwoord krijgt. Wij Westerlingen zijn op dat gebied ook wel nuchter denk ik. Des te mooier als je dan toch een bevestiging ontvangt. Die stijgende temperaturen maken mij wel wat jaloers. Toen ik nog jong was en dat is al heel even geleden(-: gingen veel jongeren naar Kibboetsen in Israël. Maar om die stap te maken en je baan op te zeggen was lef voor nodig. Daarom vind ik het van karakter getuigen dat je uit je veilige omgeving stapt en daar aan het werk bent gegaan. Hoop dat het vervolg mooi, succesvol maar bovenal Zegenrijk mag zijn.
    Veel succes daar, groetjes Koos Korsuize
    PS Ik zet de thermostaat hier even een graadje hoger.